ซาว ๒ หมายถึง (ถิ่น–พายัพ) ว. ยี่สิบ.
น. เครื่องกินกับขนมจีนปนกันหลายสิ่ง มีกุ้งแห้งป่น กระเทียมซอยสับปะรด หรือส้มต่าง ๆ เป็นต้น มักกินกับแจงลอน เรียกว่า ขนมจีนซาวนํ้า.
น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ทําด้วยแป้งถั่วเขียว ลักษณะคล้ายลอดช่องแต่ตัวเล็กและยาวกว่า กินกับนํ้ากะทิผสมนํ้าเชื่อม.
น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ทําด้วยแป้งถั่วเขียว ลักษณะคล้ายลอดช่องแต่ตัวเล็กและยาวกว่า กินกับนํ้ากะทิผสมนํ้าเชื่อม.
(ถิ่น–อีสาน) น. ที่น้ำซับ, ซับ.
ว. มีหรือทําอย่างเดียวกันอีกครั้งหนึ่งหรือหลาย ๆ ครั้ง เช่นพูดซํ้า ตีซํ้า.
น. งานที่ควรทําในหน่วยงานเดียว แต่กลับทําในหลายหน่วยงานเข้าลักษณะงานซ้อนงาน เรียกว่า งานซํ้าซ้อน.
ว. ทําแล้วทําอีกอย่างเดียวกันรํ่าไป, จําเจ.